Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Ζεϊμπέκικο.Ο μοναχικός χορός του απόλυτου πάθους

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν είναι για όλες τις ώρες και ούτε για όλους τους ανθρώπους.
Αρκετοί προσπαθούν να το χορέψουν , με το βλέμμα κυρίως στους παρευρισκόμενους , προσπαθώντας να επιδείξουν τα ,,ψαλίδια,, ή τις τούμπες.

Όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει καθορισμένα βήματα, αυτοσχεδιάζεις , ο χορευτής ξεχνά την ύπαρξη των πάντων και αναμετράται με με τα πάθη και τα ντέρτια της ψυχής του και του απόλυτου που επιδιώκει να τον συντρίψει.Ο κόσμος γύρω του δεν υπάρχει , ούτε χορεύει γι΄αυτόν.

Ο χορευτής γνωρίζει ότι θα υποκύψει σε ανώτερες δυνάμεις της μοίρας  και θέλει να δείξει έστω και για λίγο την απόφασή του για αντίσταση και να δηλώσει την παρουσία του στον μάταιο και περαστικό τούτο κόσμο.
Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει ,,μάγκα,,. Πρέπει να είσαι άντρας με πάθος και δύναμη για να το χορέψεις.

1 σχόλιο: