Στους Αλεξανδρινούς χρόνους και αφού η Ελληνική Φιλοσοφία βρισκόταν στην δύση της, ο άνθρωπος έπαψε να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του , ιδίως μετά την κατάλυση της πόλης-κράτους και της Δημοκρατίας.
Τότε παρουσιάστηκε ο Σκεπτικισμός που είναι γενικά η αμφιβολία για την δυνατότητα και το κύρος της γνώσης.Τις βασικές γραμμές του Σκεπτικισμού τις χάραξε ο Πύρρων 360-270 πχ.
Αυτός υποστήριζε ότι αδυνατούμε να γνωρίσουμε τα πράγματα , γιατί δεν είναι μόνο οι εντυπώσεις διαφορετικές στον καθένα αλλά και οι απόψεις αλληλοσυγκρουόμενες για το κάθε τι.
Ο βασικός ισχυρισμός των Στωικών όμως βρίσκεται σε αντίφαση, γιατί όταν ένας Στωικός ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτε , αυτομάτως ακυρώνει και τον ίδιο βασικό συλλογισμό του.
Ο μεγαλύτερος δάσκαλος του ανθρώπου πάντα υπήρξε η πράξη όμως. Αυτή είναι που μας γνωρίζει τα πράγματα και το τι είναι σωστό και τι λάθος.
Τότε παρουσιάστηκε ο Σκεπτικισμός που είναι γενικά η αμφιβολία για την δυνατότητα και το κύρος της γνώσης.Τις βασικές γραμμές του Σκεπτικισμού τις χάραξε ο Πύρρων 360-270 πχ.
Αυτός υποστήριζε ότι αδυνατούμε να γνωρίσουμε τα πράγματα , γιατί δεν είναι μόνο οι εντυπώσεις διαφορετικές στον καθένα αλλά και οι απόψεις αλληλοσυγκρουόμενες για το κάθε τι.
Ο βασικός ισχυρισμός των Στωικών όμως βρίσκεται σε αντίφαση, γιατί όταν ένας Στωικός ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτε , αυτομάτως ακυρώνει και τον ίδιο βασικό συλλογισμό του.
Ο μεγαλύτερος δάσκαλος του ανθρώπου πάντα υπήρξε η πράξη όμως. Αυτή είναι που μας γνωρίζει τα πράγματα και το τι είναι σωστό και τι λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου