Το πρόβλημα του θανάτου κατέχει σχεδόν από πάντα την κεντρική θέση σε κάθε ανθρώπινη κοσμοθεωρία μεγάλη ή μικρή και αποτελεί κομβικό σημείο που γύρω του αναπτύσσονται οι πιο διαφορετικές σκέψεις και προβληματισμοί.
Όπως καταλαβαίνετε ένα τόσο κεντρικό θέμα είναι αδύνατον να αναπτυχθεί σε ένα μόνο ποστ.
Γι΄αυτό θα αναφερθώ σύντομα μόνο στα λόγια του Επίκουρου και προσεχώς θα αναφέρουμε και άλλους στοχαστές.
Οι κυριότερες σκέψεις του είναι οι εξής: Είναι ανοησία να φοβάται κανείς τον θάνατο γιατί κάθε καλό ή κακό που συμβαίνει στον άνθρωπο βρίσκεται στην αίσθηση.
Αλλά θάνατος σημαίνει να στερηθείς την αίσθηση. Επομένως όταν εμείς υπάρχουμε δεν υπάρχει θάνατος. Όταν ο θάνατος είναι παρόν , εμείς δεν υπάρχουμε.
Ώστε ο θάνατος δεν έχει σχέση με τους ζωντανούς , ούτε με τους νεκρούς.
Όταν θα πεθάνουμε θα είμαστε όπως πριν γεννηθούμε, δηλαδή τίποτε.
Όπως καταλαβαίνετε ένα τόσο κεντρικό θέμα είναι αδύνατον να αναπτυχθεί σε ένα μόνο ποστ.
Γι΄αυτό θα αναφερθώ σύντομα μόνο στα λόγια του Επίκουρου και προσεχώς θα αναφέρουμε και άλλους στοχαστές.
Οι κυριότερες σκέψεις του είναι οι εξής: Είναι ανοησία να φοβάται κανείς τον θάνατο γιατί κάθε καλό ή κακό που συμβαίνει στον άνθρωπο βρίσκεται στην αίσθηση.
Αλλά θάνατος σημαίνει να στερηθείς την αίσθηση. Επομένως όταν εμείς υπάρχουμε δεν υπάρχει θάνατος. Όταν ο θάνατος είναι παρόν , εμείς δεν υπάρχουμε.
Ώστε ο θάνατος δεν έχει σχέση με τους ζωντανούς , ούτε με τους νεκρούς.
Όταν θα πεθάνουμε θα είμαστε όπως πριν γεννηθούμε, δηλαδή τίποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου