Ο φιλόσοφος Γκαστόν Μπασελάρ περιέγραψε το αίτημα της αντικειμενικότητας πάνω στο οποίο θεμελιώνεται η επιστήμη σαν << ψυχανάλυση της γνώσης>>. Τι εννοούσε άραγε?
Για να φτάσει η ανθρωπότητα στο επιστημονικό στάδιο και να επιβάλλει τον συστηματικό αποκλεισμό των επιστημολογικών εμποδίων από την θεώρηση των φυσικών φαινομένων , ώστε ο ερευνητής να βλέπει την πραγματικότητα όπως είναι αυτή και όχι όπως την επιθυμεί ο ίδιος, διέτρεξε ορισμένα στάδια.
Χρειάστηκε μια μακροχρόνια διαδικασία κάθαρσης της σκέψης της από από αβασάνιστες εξηγήσεις , γλωσσικές ασάφειες, απλοϊκό ρεαλισμό, ψυχολογικά εμπόδια κτλ δηλαδή χρειάστηκε μια ολόκληρη <<ψυχανάλυση της γνώσης>>.
Για να φτάσει η ανθρωπότητα στο επιστημονικό στάδιο και να επιβάλλει τον συστηματικό αποκλεισμό των επιστημολογικών εμποδίων από την θεώρηση των φυσικών φαινομένων , ώστε ο ερευνητής να βλέπει την πραγματικότητα όπως είναι αυτή και όχι όπως την επιθυμεί ο ίδιος, διέτρεξε ορισμένα στάδια.
Χρειάστηκε μια μακροχρόνια διαδικασία κάθαρσης της σκέψης της από από αβασάνιστες εξηγήσεις , γλωσσικές ασάφειες, απλοϊκό ρεαλισμό, ψυχολογικά εμπόδια κτλ δηλαδή χρειάστηκε μια ολόκληρη <<ψυχανάλυση της γνώσης>>.
καλημέρα oda
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι σαν να πιστεύεις πως η επιστήμη έχει γίνει πια αντικειμενική, ότι υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα την οποία ο επιστήμονας είναι ικανός πλέον να δει..
νομίζω όμως ότι η ύπαρξη μέσα στον κόσμο και η απόδοση νοήματος, είναι μια διαδικασία διαρκούς αμφισβήτησης και επαναθεώρησης.αν σε κάτι βοηθάει η ψυχανάλυση της γνώσης είναι μάλλον στην αποδοχή της επιστήμης ως αφήγησης κι όχι ως πραγματικότητας
Καλημέρα Χτίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως καταλαβαίνεις στα σύντομα ποστ που γράφω δεν μπορώ να αναπτύξω ένα θέμα σε όλες του τις πτυχές.
Σπίθες σκέψης και προβληματισμού βάζω για όλους και για μένα.
Εδω προσπαθώ να αναδείξω την ιστορικότητα της Επιστήμης, που δεν είναι βέβαια ανέπαφη από έξωθεν επιρροές.
Μάλλον τείνω να συμφωνήσω με τη Χριστίνα παραπάνω. Η αλήθεια δεν είναι μία και σίγουρα δεν είναι ορατή από όλες τις πλευρές της. Η αλήθεια -κι ως εκ τούτου και οι ερμηνευτικές επιστήμες- είναι ένα πρίσμα. Η αντικειμενικότητα είναι φενάκη, μία νεωτερική αντίληψη (στην οποία στηρίχτηκε κι εν πολλοίς υπερενίσχυσε ο μαρξισμός) που όμως δεν ισχύει, αφού είναι σαν το φως που αποκτά πολλά χρώματα μέσα από το πρίσμα και διαφορετικά ανάλογα με την φωτιζόμενη έδρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα διαφωνήσω στο θέμα της αντικειμενικότητας. Η2Ο είναι μια αλήθεια που δεν επιδέχεται αντίρρηση.-στις ιδιες θερμακρασίες και πιέσεις -
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Επιστήμη συνεχώς αποκαλύπτει την αντικειμενικότητα της Φύσης , εμπλουτιζόμενη συνεχώς
Οταν πετάμε με το αεροπλάνο στηριζόμαστε στην αντικειμενικότητα των φυσικών νόμων. Δεν χωράνε αυταπάτες.
Περίμενα τέτοια απάντηση για αυτό έβαλε τον όρο "ερμηνευτικές επιστήμες"... Η φυσική δεν είναι ερμηνευτική, αλλά "αποδεικτική/πειραματική" επιστήμη.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχει η διάκριση του "πώς" και του "γιατί"
ΑπάντησηΔιαγραφήωραία ζητήματα ανοίγεις πάντα!
Ευχαριστώ Χτίνα. Τα πιο ωραία είναι πάντα τα αυθόρμητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά η πραγματικότητα είναι τόσο πολύπλοκη που μόνο μέρος της μπορούμε πολύ χονδρικά να σκιαγραφήσουμε.