Σήμερα το πρωί στην λαχαναγορά που ψώνιζα, η ταμίας που με γνωρίζει σαν τακτικό πελάτη, μου είπε μια κουβέντα που την σημείωσα για περαιτέρω σκέψη. <<Αναγκαίο κακό τα ψώνια ε?>>
Αν καθίσεις να το σκεφτείς λιγάκι τρομάζεις από τις σκέψεις που ακολουθούν και σε τι συμπεράσματα μπορούν να σε οδηγήσουν.
Δουλεύουμε σκληρά όλη μέρα για να αποκτήσουμε χρήματα και το πρώτο που κάνουμε είναι να ψωνίσουμε τρόφιμα. Πολιτικές , πόλεμοι , -οικονομικοί και θερμοί- συμμαχίες, ανάπτυξη της επιστήμης , επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις, όλα τελικά έχουν πρώτο προορισμό την κοιλιά.
Το κεφάλι και τα χέρια είναι τελικά υπηρέτες της κοιλιάς.
Μα και η κοιλιά υπηρετεί το κεφάλι και τα χέρια.
Τελικά ζούμε για να δουλεύουμε και δουλεύουμε για να ζούμε, σε μια ατέλειωτη εναλλαγή μέχρι το τέλος το δικό μας αλλά και το τέλος της ανθρωπότητας.
Η ισορροπία που πρέπει να κρατήσεις ανάμεσα στα δυο αποτελεί από μόνο του ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα.
Αν καθίσεις να το σκεφτείς λιγάκι τρομάζεις από τις σκέψεις που ακολουθούν και σε τι συμπεράσματα μπορούν να σε οδηγήσουν.
Δουλεύουμε σκληρά όλη μέρα για να αποκτήσουμε χρήματα και το πρώτο που κάνουμε είναι να ψωνίσουμε τρόφιμα. Πολιτικές , πόλεμοι , -οικονομικοί και θερμοί- συμμαχίες, ανάπτυξη της επιστήμης , επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις, όλα τελικά έχουν πρώτο προορισμό την κοιλιά.
Το κεφάλι και τα χέρια είναι τελικά υπηρέτες της κοιλιάς.
Μα και η κοιλιά υπηρετεί το κεφάλι και τα χέρια.
Τελικά ζούμε για να δουλεύουμε και δουλεύουμε για να ζούμε, σε μια ατέλειωτη εναλλαγή μέχρι το τέλος το δικό μας αλλά και το τέλος της ανθρωπότητας.
Η ισορροπία που πρέπει να κρατήσεις ανάμεσα στα δυο αποτελεί από μόνο του ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα.
Αυτή είναι η πεμπτουσία του υπερκαταναλωτισμού και της υπερκατανάλωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφή